مسعود حسنی ، طراح زاده افغانستان وسیلهای ساخته تا جلوی کشته شدن مردم کابل و دیگر نقاط دنیا را بر اثر مینهای زمینی بگیرد. او نام این وسیله را Mine Kafon نهاده کافیست تا به وبلاگ او سری بزنید تا از طرح او بیشتر آگاه شوید.
او این وسیله را با استفاده از چوب های بامبو به عنوان پاها که به یک هاب مرکزی متصل میشوند ساخته است. این وسیله به واسطه باد به حرکت در میآید و با هر بار رفتن روی یک مین یک سری از پاهای خود را از دست میدهد و همچنان به صورت اتفاقی به حرکت خود ادامه میدهد تا از روی مینهای بیشتری عبور کند.او این وسیله را با ۵۰ دلار بودجه ساخته و به هم بستن این وسیله به سادگی انجام میشود و افراد محلی میتوانند به سادگی این وسیله را در محل های مین گذاری شده رها کنند.مسعود حسنی از کارکرد این وسیله ویدیویی ساخته که در زیر میتوانید آنرا مشاهده کنید.
ضمن عرض تبریک بمناسبت آغاز سال جدید به همه ی شما همراهان این وبلاگ، بهترین ها را برای تک تک شما عزیزان در سال جدید از خداوند خواهانم.
همیشه پیروز و پاینده و مهمتر از همه سلامت باشین.
یک لحظه گوش کن خدا لــــــــطفا!
جـدی میگــم،
نه شکوه دارم و نه گلایه
فقط یک خواهش دارم.
لــــــــطفا!
فقط یک لحظه گوش کن!
«در این دنــیا
فکر کنید شما پرنده اید و تو جنگل دارید دنبال غذا می گردید که از اون بالا چشمتون به یکی از این موجودات می یفته. قیافش که شبیه ماره! مطمئن شدن از این قضیه هم ممکنه به قیمت جونتون تموم شه! پس بی خیال می شید. اما این ها در واقع همون کرم ابریشم های دوست داشتنی هستند که خودشون رو شبیه مار می کنن تا پرندگان رو فریب بدن!
استتار فوق العاده جالب!
ادامه مطلب ...
بی اغراق این عکس یکی از شاهکارهای عکاسی تمام تاریخ جنگ است. این عکس بدست عکاس کانادایی به نام کلاود دتلوف در 26 آگوست 1939 در بریتیش کلمبیا کانادا از سربازانی گرفته شد که عازم جنگ جهانی بودند تا به ارتش بریتانیا بپیوندند. آنها به سمت مقصدی سری رهنمون شده بودند. در حال رژه، ناگهان پسری پنج ساله به نام "ویتی" دستان مادرش را رها کرد و در حالی که به سمت پدرش، سرباز جک برنارد ، می دوید، این جمله را به زبان آورد: "صبر کن بابا". در همین لحظه بود که عکاس دکمه شاتر دوربینش را فشرد و عکسی را خلق کرد که نه تنها به شکلی گسترده در تمام دنیا منتشر شد بلکه در تمام دوران جنگ در تمام مدارس بریتیش کلمبیا آویزان شد.
لبخند جالب مادر ویتی، چهره مطمئن و مصمم پدر، پس زمینه صف طولانی سربازان کانادایی و تقارن دستهای پدر، مادر و خود ویتی به عکس جلوه ای هنری و ماندگار داده است.