کمتر کسی است که رقابتهای فوتبال را دنبال کند ولی نام کراسمیر بالاکوف، بازیکن، کاپیتان و ستاره پیشین فوتبال بلغارستان را به خاطر نیاورد. روز 29 می سال 2003 رقابت دوستانه ای ترتیب داده شد تا با این ستاره نامدار فوتبال خداحافظی شود. در دقیقه 15 بازی، ضربه ایستگاهی به وجود آمد که در پی آن خود بالاکوف پشت توپ ایستاد. بازیکنان اشتوتگارد در حرکتی جالب و فراموش نشدنی دیوار دفاعی بلند قامتی را به این شکل مقابل توپ به وجود آوردند تا برای لحظاتی شادی و خنده را به اردوی همه حاضرین و بینندگان تلویزیونی بازی به ارمغان آورند. در ردیف بالا، گرهارد پوشنر، آندرس هنکل و فرناندو میرا و در ردیف پایین این دیوار دفاعی، توماس برتولد، زونمیر سولدو و فرانگ فرلات قرار داشتند. این عکس جالب توجه را رویترز منتشر کرده.

زشت ترین حیوان دنیا

انجمن حفاظت از حیوانات زشت این نظر سنجی آنلاین را با هدف جلب توجه عمومی به معضل حیوانات در معرض خطر انقراضی که مردم تصور می کنند به قدری زشت هستند که ضرورتی به نجات آنها نیست برگزار شده است. این موجود ژلاتینی مانند دارای یک صورت غمگین است که در اعماق 600 تا 1200 متری دریا زندگی می کنند در معرض خطر انقراض قرار گرفته است.

تدریس فوق العاده پروفسور لوین

اعتبار و عظمت موسسه فن آوری ماساچوست موسوم به دانشگاه ام آی تی، بر هیچ کس پوشیده نیست. این دانشگاه (موسسه) را بسیاری برای همیشه به عنوان برترین دانشگاه مهندسی (فنی) دنیا می دانند. هر چند در سال گذشته در رنکینگ تازه اعلام شده دانشگاه ها، این دانشگاه، جایگاه خود را به مؤسسه فناوری کالیفرنیا موسوم به دانشگاه کلتک با تنها 2000 دانشجو داده است، با این وجود همچنان، دانشگاه ام آی تی در کنار دانشگاه و موسسه های معتبر مهندسی ایالت کالیفرنیا (کلتک، برکلی و استنفورد)، معتبرترین و با آبرو ترین دانشگاه های فنی دنیا به حساب می آیند. نشان به آن نشان که تا کنون 73 دانش آموخته این دانشگاه، موفق به دریافت جایزه نوبل در رشته های گوناگون شده اند.
اما در این میان، پروفسور والتر لوین یکی از بنام ترین استادان دانشگاه ام آی تی است. شاید نه به خاطر عظمت و پهنای علمی فراوان ایشان، بلکه به دلیل روش یکتای درس دادن او. او که اصالتا هلندی است و دکترای فیزیک هسته ای از دانشگاه معروف دلفت هلند را دارد، پس از به پایان رساندن دوره فوق دکترایش در دانشگاه ام آی تی، در همان دانشگاه به عنوان استادیار پذیرفته شد. برخی فیلمهای تدریس او در سایت یوتیوب قابل مشاهده است. او در بسیاری از مواقع ابزار آزمایش را در کلاس فراهم میکند تا جوانان حاضر در کلاس او معنای فیزیکی فرمولهای نگاشته شده روی تخته سیاه را همان لحظه درک کنند.

 ایشان برای اثبات اینکه میزان جرم وزنه هیچ تاثیری روی زمان نوسان آونگ ندارد، خودش بر آونگ سوار شد و آزمایش را در کلاس انجام داد و فرمول نگاشته شده روی تخته سیاه را به صورت عملی نشان داد.

اما این عکس به عنوان یکی از جالبترین حرکات پروفسور لوین به ثبت رسید. او یک گوی بسیار سخت 15 کیلویی را به حالت نوسان در آورد. او در حقیقت می خواست قانون بقای انرژی را اثبات کند و این بدان معنا بود که اگر یک وزنه از جای خود رها شود، پس از یک نوسان، یا به جای نخست بازمی گردد و یا به دلیل افت انرژی با کمی فاصله اصلا به جای نخست باز نمی گردد. او به همین دلیل یک گوی سنگین را به آونگ بست و آن را چسبیده به صورتش (چانه) قرار داد و رها کرد. او پیش از رها کردن گوی سخت و سنگین، این جمله را به زبان آورد:

"من می خواهم این جسم را رها کنم. من امیدوارم که بتوانم آن را با سرعت صفر رها کنم. بنابراین زمانی که این جسم برمی گردد ممکن است چانه مرا لمس کند. نه اینکه آن را خرد کند. من از شما می خواهم که کاملا ساکت باشید چرا که این یک جوک نیست. اگر من نتوانم این جسم را با سرعت صفر رها کنم، این آخرین لکچر (سخنرانی) من خواهد بود. من چشمانم را می بندم. نمیخواهم این صحنه را ببینم."

او پس از اینکه با جسارت این صحنه را به پایان رساند، این جمله جالب را به زبان آورد:
"فیزیک جواب داد و من همچنان زنده هستم."

فیلم این حرکت جالب این استاد بازنشسته را در اینجا ببینید:

میتی کومون

سفرهای میتی کومون شاید براستی و به خصوص برای پسربچه های ایرانی یادآور خاطرات فراوانی باشد. دوبله زیبا، ژانر احساسی رزمی و شخصیتهای جالب داستان به خصوص زمبه و سگارو، همگی در ماندگاری این کارتون جذاب تاثیرگذار بودند.

اما داستان میتی کومون هم براستی خواندنی است. میتی کومون در حقیقت "میتو کومان" بوده است که برگرفته از شخصیتی تاریخی به نام "توکوگاوا میتسوکنی" بود که در قرن هفدهم در ژاپن و در میتو میزیسته است که از افراد عالی رتبه شهر میتو به حساب می آمده. عکس پایینی، میتو کومان واقعی را نشان می دهد. میتو کومان به دلیل صداقتش و هم‌چنین به خاطر اعتماد بیش ازحد شوگون اعظم به او، کار بازرسی و سرکشی به سایر شهرها را انجام می‌داد. او دو محافط نیرومند به نامهای "ساساکی سوکه سابورو" و "واشوسی کاکانوشین" که به ترتیب در کارتون با نامهای "تسوکه" و "داداش کایکو" ظاهر شدند. شخصیتهای سگارو و زمبه نیز شخصیتهای خیالی بودند که برای جذابیت بیشتر به کارتون اضافه شدند.

البته در کنار کارتون "سفرهای میتی کومون"، سریال تلویزیونی آن نیز تولید شده که در 1951 ساخته شد. در سال 1990، "WNYE-TV" اقدام به پخش مجدد آن با عنوان "حاکم بزرگ میتو" کرده است. پخش این سریال همچنان ادامه دارد. تصاویر سمت راست و چپ بالا به ترتیب شخصیت های سری تلویزیونی و کارتونی شخص میتی کومون هستند که شباهت خیره کننده ای به هم دارند.

اطلاعات بیشتر در مورد انیمیشن یا کارتون را در این لینک بخوانید:
http://irananimators.ir/news/963.do

یکی از بخشهای جالب اپیزود میتوکومان را در این لینک ببینید:
http://www.youtube.com/watch?v=ypeO8gUE-tw

اطلاعاتی در مورد سری تلویزیونی این سریال را از اینجا دنبال کنید:
http://wiki.d-addicts.com/Mito_Komon

استیون هاوکینگ

استیون هاوکینگ بریتانیایی شاید از نظر نبوغ چیزی از آلبرت انیشتین کم نداشت. اما شانس، زیاد با او یار نبود. او نماد مجسم غلبه اراده و امید بر بیماریست. او در سال 1963 و در بیست یک سالگی به بیماری بسیار نادری و علاج ناپذیری به نام ALS دچار شد که نوع حاد بیماری MS است و سیستمهای عصبی شخص را فلج می کند.

پزشکان به او گفته بودند که او تنها 2 یا 3 سال دیگر زنده خواهد بود. اما او همچنان زنده است و به طور دائم در حال درو کردن جایزه ها، مدالها و کرسی های افتخاری دانشگاه ها و همچنین نگاشتن کتاب است. کتابهای او بسیار جنجالی و معمولارکورد شکن بوده اند. او عالیترین نشان افتخار آمریکا را نیز چند سال پیش از باراک اوباما دریافت کرد. تمام بدن او فلج است و تنها دو انگشت دست او حرکت می کند و همان دو انگشت با اتصال او به کامپیوترهای بسیار پیشرفته، وظیفه صحبت کردن و نوشتن را به جای او انجام می دهند.

اما تصویر سمت چپ، مربوط به سال 1965 است. زمانی که استیون با دختری به نام "جین وایلد" ازدواج کرد. در دستان استیون یک عصا می بینید که نشان پیشرفت بیماری بوده است. با این حال جین که به شدت به استیون علاقه مند بود و با وجود اینکه می دانست شوهرش شاید تنها یک سال دیگر زنده بماند، با او ازدواج کرد. ازدواجی که 25 سال و تا سال 90 دوام داشت. از آن جالب تر ازدواج دوم استیون با الین میسون در 1995 (عکس سمت راست) بود. الین میسن در حقیقت با یک انسان تمام فلج که تمام زمانش را روی صندلی چرخ دار بود ازدواج کرد. این ازدواج نیز 11 سال به درازا کشید.

ماجرای سگ دوست داشتنی و تاریخی که هاچیکو نام داشت

هاچیکو در ماه نوامبر 1923 به دنیا آمد و زمانی که تنها دو ماه داشت، به شکلی کاملا تصادفی توسط شخصی به نام دکتر شابرو اوئنو، استاد دانشکده کشاورزی دانشگاه توکیو، پیدا شد. دکتر اوئنو او را به منزلش برد و از او مراقبت کرد.

منزل او که از دانشگاه فاصله زیادی داشت، او را مجبور می کرد که برای رفتن به دانشگاه، هر روز به ایستگاه قطار برود و بعد از ظهر هم با همان قطار برگردد. این کار تقریبا هر روز ادامه داشت. هاچیکو، چنان دلبستگی به صاحبش پیدا کرد که هر روز به ایستگاه قطار می آمد تا صاحبش را بدرقه کند. جالب تر اینجا است که وقتی دکتر اوئنو از سر کار برمی گشت می دید که هاچیکو روی یک سکوی کنار ایستگاه نشسته و منتظر صاحبش است. هاچیکو این کار را تا ماه می 1925، تقریبا 16 ماه به صورت مداوم انجام داد تا اینکه در یکی از همین روزها، پروفسور اوئنو که از بیماری مغزی رنج می برد بر اثر سکته مغزی در سر کلاس درس، درگذشت.

انتظار هاچیکو بیهوده بود. خانواده دکتر او را به منزل برگرداندند. فردای آن روز، هاچیکو باز هم سر ساعت مقرر به ایستگاه رفت و به انتظار صاحبش نشست. اما دریغ که این انتظار بیهوده بود. تقریبا هم مسافران قطار و صاحبان مغازه اطراف هاچیکو را به خوبی می شناختند و از وفاداری بی نظیر این سگ حیرت زده شده بودند.

در سال 1932، مقاله ای از هاچیکو و رفتارش در روزنامه "توکیو آساهی شیمبوهی" چاپ شد و هاچیکو را به شهرتی ملی رساند. سگی تحسین برانگیز که هر روز با اشتیاق و راس ساعت مقرر روی سکوی کنار ایستگاه می نشیند و منتظر صاحبش می ماند. دریغ که دکتر اوئنو مرده و هیچگاه برنمی گردد.

جنازه هاچیکو در روز 8 مارس 1935 در کنار ایستگاه قطار شیبویا یافت شد. هاچیکوی جوانی که از چند ماهگی هر روز به انتظار صاحبش در کنار ایستگاه می ایستاد بدون دلسرد شدن، این کار را تا ده سال بعد و در اوج فرتوتی و بیماری نیز انجام داد.

کم کم هاچیکو تبدیل به سمبل ملی وفاداری شد تا اینکه دستور ساخت تندیسی از هاچیکو بر روی همان سکویی که هاچیکو در کنار ایستگاه منتظر صاحبش می ماند، داده شد. این تندیس یک بار در جنگ تخریب شد اما دوباره ساخته شد.

هم اکنون پس از گذشت 85 سال از آن واقعه، تندیس هاچیکو، همچنان در انتظار بازگشت صاحبش است.از داستان این سگ، فیلم سینمایی بسیار زیبایی نیز به نام "هاچیکو، داستان یک سگ" ساخته شده است

یک سایت ، یک جهان خنده

زندگی شاد و ثبت شادی‌های زندگی انقدر با ارزش و مهم هست که هر کسی بخواد تو یه گوشه دنیا لحظه‌های شادش رو برای خودش و دیگران برای همیشه ثبت کنه.

یه گروه باحال یه سایت برای ثبت خنده‌ها راه انداختن تا آدما از همه جای دنیا بتونن لبخندهاشون رو با دیگران به اشتراک بذارن. هر وقت خنده کم آوردید، حوصله لبخند نداشتید، و پکر بودید سری به این سایت بزنید.

دیدن خنده دیگران خنده رو بهتون سرایت می‌ده و شاید با چرخیدن تو بخش‌های مختلف این سایت و دیدن کسایی که از کشورهای مختلف جهان برای این شبکه خنده عکس شادی فرستادن، ترغیب شید که از لبخندها و شادی‌هاتون سهمی به مردم جهان بدید.

خنده مسریه، ثبت خنده ثبت یه شادی مفت و مجانیه و به اشتراک گذاشتن شادی‌ها تو روزای سخت یادمون میاره که همیشه هم چرخ گردون بد نچرخیده. خنده شما می‌تونه به دیگران هم همینو بگه. مهم‌ نیست چطور می‌خندید، لب و دندوناتون چه شکلیه یا موقع خنده دور لب و چشم‌تون چقدر چروک می‌شه. با تماشای این همه عکس خنده تو این سایت می‌فهمید که لبخند همیشه و روی هر صورتی و تو هر جایی از این دنیای بزرگ زیباست.

وب سایت oursmil.es

زوم بک های دیوانه کننده

این اثر یک کتاب بی متن از Istvan Banyai  هست که به طور آرام از تصویر قبلی زوم بک می کند و دور می شود. این دور شدن و هیجان برای اینکه بفهمیم در تصویر بعدی چه چیزی وجود دارد، بیننده را به ورق زدن کتاب ترغیب می کند.

حرکت های پیوسته دوربین رو به عقب و بازی های بصری ناشی از آن در این مجموعه تصاویر احساس به بازی گرفته شدن را به بیننده می دهد و بعد از هر مرحله بیننده را متوجه اشتباه خود در مورد پیش بینی نتیجه داستان نموده و برای ادامه آن تشویق می کند. این مجموعه تصاویر متعلق به یکی از موفق ترین کارهای بانیای در کتاب کوچکی به نام "زوم" است که تمام آنها با همین تمهید دور شدن فاصله بیننده از موضوعات تو در تو ادامه پیدا می کند. 

صفحات این کتاب را در ادامه مطلب می توانید مشاهده کنید.

 

---